وکیل متخصص در امور شهرداری

آیا صرف اقرار کارفرما موید و اثبات کننده رابطه کارگری-کارفرمایی است؟

رابطه کارگری-کارفرمایی مخلوق یکی از مصادیق اعمال حقوقی یعنی قرارداد کار است.

توافق کارگر و کارفرما مبنی بر دادن حق السعی یا مزد یا حقوق و یا به هر عنوان دیگری به عنوان مابه ازای کاری که کارگر به درخواست کارفرما انجام می دهد،جوهره اصلی قرارداد کار است.

ممکن است فردی برای برخورداری از مزایای بازنشستگی و بیمه و حتی خدمات درمانی به طور غیر واقعی خود را کارگر کارفرمایی (اعم از اینکه شخص باشد یا شرکت) معرفی نماید.

از طرفی در مواردی بین کارگر و کارفرما در این رابطه،تبانی می شود.

آیا در فرض وقوع اختلاف بین طرفین و به صرف اقرار کارفرما می توان شخص مورد نظر را کارگر قلمداد نمود؟

شعبه 18 دیوان عدالت اداری به این پرسش برابر دادنامه زیر پاسخ منفی داده است:

صرف اقرار کارفرما بدون ارائه دلیل و مدرک موُید رابطه کار نمی باشد.

شماره دادنامه : ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۱۸۰۳۶۶۳

راُی دیوان

در خصوص شکایت شاکی به طرفیت اداره تعاون ، کار و رفاه اجتماعی شهر ری ، به خواسته اعتراض به راُی مورخ ... هیاُت حل اختلاف هم عرض ، نظر به اینکه مشتکی عنه برابر مقررات به شکایت رسیدگی کرده و نامبرده دلیل و مدرکی که موجب بی اعتباری و تزلزل راُی معترض عنه را فراهم نماید ، ارائه و ابراز ننموده است ، ایراد وی مبتنی بر قانون نمی باشد زیرا شاکی حسب راُی صادره سابق شعبه ۱۸ در مورد مدت اشتغال و میزان حقوق دریافتی و سایر مدارکی که موُید وجود رابطه کارگری و کارفرمایی باشد را به هیاُت ارائه نکرده و هیاُت نیز نتوانسته است دلیلی بر اثبات ادعای کارگر کشف نماید و به صرف اقرار کارفرما نمی توان برای کارگر ایجاد سابقه کار نمود، لذا دیوان به استناد مفهوم مخالف مواد ۲ و ۳ از قانون کار حکم به رد شکایت و ابرام راُی معترض عنه را صادر و اعلام می کند. این راُی برابر مواد ۷ و ۱۳ قانون دیوان عدالت اداری صادر گردیده و قطعی است.

رئیس شعبه ۱۸ دیوان عدالت اداری - مستشار شعبه