دعوای رفع مزاحمت از حق در صورتی قابلیت استماع را داردکه فردی بدون این که مال را از تصرف مالک خارج کند مزاحم اعمال حق وی باشد.

دادنامه : ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۰۶۰۰۷۴۵ مورخ : ۱۳۹۲/۶/۲۶

                   راُی دادگاه

در خصوص دادخواست آقای س.ک به وکالت از خانم م.ط به طرفیت خانم ش.ط به خواسته رفع مزاحمت از یک باب پارکینگ مسکونی با توجه به اوراق پرونده وکیل خواهان اظهار نمود موکل مالک پلاک ثبتی ( آپارتمان) به شماره ۴۳۱۰۸ فرعی از ۳۵۲۶ اصلی مفروز و مجزی از پلاک ۶۸۶۷ فرعی از اصلی مذکور بخش ۳ تهران است و در سند مالکیت خواهان حق عبور از پارکینگ شماره ۳ متعلق به خوانده درج می باشدولی او مانع عبور است. آقای م.پ وکیل خوانده معرفی و پاسخ داد موکل مزاحمت ندارد و حاضر است تا خواهان از پارکینگ خود استفاده کند. وکیل خواهان پاسخ مذکور را خلاف واقع دانست دادگاه از کلانتری محل در خواست تحقیق محلی نمود ماُمور اعزامی به نقل از همسایه طرفین ، عدم اذن خوانده در تردد خواهان را تصدیق نمود. دادگاه پس از بررسی نظر به حق العبور خواهان در سند مالکیت به استناد ماده ۱۶۲ قانون آیین دادرسی مدنی حکم به رفع مزاحمت خوانده از تردد خواهان و عبور از پارکینگ شماره ۳ متعلق به خوانده صادر و اعلام می گردد. راُی صادره حضوری است ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد و تجدیدنظر خواهی مانع از اجراء حکم نمی گردد.

رئیس شعبه ۲۸ عمومی حقوقی تهران

                     راُی دادگاه

در مورد تجدیدنظر خواهی خانم ش.ط با وکالت اقای م.پ به طرفیت خانم م.ط نسبت به دادنامه شماره ۱۱۹۴ مورخ ۹۱/۱۲/۳۰ صادره از شعبه ۲۸ دادگاه عمومی حقوقی تهران مبنی بر صدور حکم به رفع مزاحمت تجدیدنظر خواه از تردد خواهان ( تجدیدنظرخوانده ) و عبور از پارکینگ شماره ۳ متعلق به خوانده ( تجدیدنظر خواه) دادگاه صرف نظر از جهات اعتراض وکیل تجدیدنظر خواه که ناظر به ماهیت دعوی می باشد با توجه به اینکه دعوی خواهان به این مبنا طرح شده که وی به موجب مفاد سند رسمی مالکیت پلاک ثبتی ۳۵۲۶/۴۳۱۰۸ جهت دسترسی و استفاده از پارکینگ خود ( شماره قطعه B ام تفکیکی ) حق عبور از پارکینگ شماره ۳ تفکیکی متعلق به خوانده ( تجدیدنظر خواه ) داشته لیکن نام برده مانع استفاده از حق عبور وی از پارکینگ شماره ۳ و استفاده از پارکینگ خود گردیده و با عنایت به اینکه به موجب ماده ۱۵۹ قانون آیین دادرسی مدنی کسی که رفع ممانعت از حق ارتقاق یا انتفاع خود را در ملک دیگری بخواهد بایستی دعوی ممانعت از حق طرح نموده و با توجه به اینکه دعوی مزاحمت طبق ماده ۱۶۰ قانون یاد شده دعوایی است که به موجب آن متصرف مال غیر منقول در خواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می نماید که نسبت به متصرفات او مزاحم است بدون اینکه مال او را از تصرف متصرف خارج کرده باشد بنابراین دعوی مطروحه تحت عنوان رفع مزاحمت قابلیت استماع نداشته دادگاه مستنداً به تبصره ماده ۳۴۸ و صدر ماده ۳۵۸ قانون مذکور دادنامه تجدیدنظر خواسته را نقض نموده و بنا به جهات و دلایل مذکور قرار رد دعوی نخستین خواهان را صادر و اعلام می نماید این راُی قطعی است.

رئیس شعبه ۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران - مستشار دادگاه