فصل اول ـ اختراعات
ماده ۱ ـ اختراع نتيجه فكر فرد يا افراد است كه براي اولين بار فرآيند يا فرآورده اي خاص را ارايه مي كند و مشكلي را دريك حرفه ، فن ، فناوري ، صنعت و مانند آنها حل مي نمايد.

ماده ۲ ـ اختراعي قابل ثبت است كه حاوي ابتكار جديد و داراي كاربرد صنعتي باشد. ابتكار جديد عبارت است از آنچه كه در فن يا صنعت قبلي وجود نداشته و براي دارنده مهارت عادي در فن مذكور معلوم و آشكار نباشد و از نظر صنعتي ، اختراعي كاربردي محسوب مي شود كه در رشته اي از صنعت قابل ساخت يا استفاده باشد. مراد از صنعت ، معناي گسترده آن است و شامل مواردي نظير صنايع دستي ، كشاورزي ، ماهيگيري و خدمات نيز مي شود.

ماده ۳ ـ گواهينامه اختراع سندي است كه اداره مالكيت صنعتي براي حمايت از اختراع صادر مي كند و دارنده آن مي تواند از حقوق انحصاري بهره مند شود.