قبول یا رد درخواست دستور موقت، مستقلاً قابل تجدیدنظر خواهی نیست.

شماره دادنامه: ۹۲۰۹۹۷۰۹۰۵۶۰۰۲۵۸ مورخ: ۱۳۹۲/۱۱/۱۴

راُی دیوان

با عنایت به اینکه دادنامه موضوع اعتراض ، رد دستور موقت می باشد و با توجه به اینکه صدور یا رد تقاضای دستور موقت به عنوان قرار تلقی نمی شود زیرا قرارهای نهایی به قرارهایی اطلاق می شود که قاطع دعوی بوده و منتهی به فراغ دادرس و فراغ مرجع قضایی از رسیدگی می شود، ولی رد دستور موقت از مصادیق راُی های نهایی که قاطع دعوی باشند نبوده و لذا اطلاق ماده ۶۵ قابل صدور یا رد دستور موقت نمی گردد و از طرفی چون به موجب ماده ۱۲۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری در موارد سکوت قانون مذکور ، مقررات قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی قابل اجرا خواهد بود که دلالت ماده ۳۲۵ قانون اخیرالذکر ، قبول یا رد درخواست دستور موقت مستقلاً قابل تجدیدنظر خواهی نمی باشد، بنابراین اعتراض به رد دستور موقت غیر قابل تجدیدنظرخواهی تشخیص و قرار رد تجدیدنظر صادر و اعلام می گردد. راُی قطعی است.

مستشاران شعبه ۱ تجدیدنظر دیوان عدالت اداری

مطلب مرتبط درباره دستور موقت را در این لینک جستجو نمایید.