توضیحی بر شرایط  دریافت عوارض ورود به محدوده شهرداری توسط وکیل متخصص شهرداری در تهران

وکیل متخصص شهرداری در تهران ،راجع به اینکه محدود زمانی دریافت عوارض ورود به محدوده شهرداری چیست؟ و اینکه آیا تبصره 4 قانون تعیین وضعیت املاک واقع در طرح‌های دولتی و شهرداری‌ها مصوب 1367 که مقرر داشته «مالکین که درخواست استفاده از مزایای ورود به محدوده را دارند، باید حداکثر 20% از زمین خود را به شهرداری واگذار کنند» شامل اراضی که قبل ار وضع و لازم الاجرا شدن این قانون به محدوده شهر ملحق شده اند یا خیر؟ دادنامه ای صادر شده که در زیر درج می گردد:

اجرای تبصره 4 قانون تعیین وضعیت املاک ...، مبنی بر انتقال رایگان 20 درصد از اراضی صاحبان املاک واقع در طرح به شهرداری در ازای استفاده از مزایای ورود به محدوده توسعه و عمران شهر، مربوط به املاکی است که بعد از تصویب این قانون در سال 1367 در محدوده قرار گرفته‌اند و اخذ عوارض سرانه به اعتبار ورود در محدوده از مالکانی که ملکشان قبل از این تاریخ در محدوده قرار گرفته‌اند، به منزله اخذ عوارض مضاعف و محکوم به رد است.

مستندات تبصره 4 ماده واحده قانون تعیین وضعیت املاک ...
تاریخ رای نهایی: 1392/02/24 شماره رای نهایی: 9209970902900656
رای بدوی
شکایت و خواسته وکیل شکات اجمالاً از این قرار است: «موکلین وی مالک شش دانگ یک قطعه زمین پلاک باقیمانده ... مکرر اصلی بخش ده مشهد هستند که طبق نقشه 2000/1 و طرح تفصیلی مشهد، پیش از سال 1364 داخل محدوده بوده و طبق نامه شماره ... اداره ثبت اسناد مشهد در پاسخ استعلام شماره ... شهرداری در سال 1355 به میزان 1638 متر مربع از زمین فوق، در طرح احداث خیابان ده متری قرار گرفته و به صورت رایگان از مالک گرفته شده است. متعاقباً شهردار منطقه در تاریخ 20/2/91 در ذیل گزارش شماره ... دستوراتی صادر کرده است که بند یک آن، 35% عوارض سرانه مالیاتی است، در حالی که به شرح مذکور در فوق، در سال 1364 زمین موکلین داخل محدوده بوده و مشمول تبصره 4 قانون تعیین وضعیت املاک واقع در طرح‌های دولتی و شهرداری‌ها مصوب 1367 که مقرر داشته «مالکین که درخواست استفاده از مزایای ورود به محدوده را دارند، باید حداکثر 20% از زمین خود را به شهرداری واگذار کنند»، نمی‌گردد، زیرا قانون عطف به ماسبق نمی‌شود؛ لذا با توجه به مراتب یاد شده، تقاضای ابطال تصمیم موضوع بند 1 ذیل گزارش مذکور را دارد. خلاصه لایحه جوابیه شهرداری طرف شکایت این است: «اولاً، امضای ذیل دستور منتسب به شهرداری نمی‌باشد و دستور شهردار تلقی نمی‌گردد؛ ثانیاً، وکیل شاکی به تبصره 4 ماده واحده قانون تعیین وضعیت املاک واقع در طرح‌های دولتی و شهرداری‌ها، بدون در نظر گرفتن مصوبات شورای اسلامی شهر استناد نموده که در حکم قانون است. در حالی‌که برابر مصوبه شماره 4436/3، شهرداری مکلف شده علاوه بر 20% مقرر در تبصره 4 فوق‌الذکر، سرانه‌های طرح جامع و تفصیلی نیز اخذ نماید، لذا بند 1 دستور ناظر به عوارض سرانه خدماتی 35% می‌باشد که منطبق با مصوبه شورای شهر است. شاکی در سال 1370 اقدام به احداث بنای تجاری در زمین موصوف نموده که موضوع تخلف به کمیسیون ماده 100 ارجاع و منتهی به صدور رأی شده که این اقدام شاکی، شهرداری را در دریافت عوارض محق می‌نماید. ضمناً میزان کسری در مسیر از ملک شکات کسر نگردیده، بلکه از مالکیت (ف.م.) مالک اولیه، و قبل از انتقال به شکات کسر گردیده است و ارتباطی به مایملک شکات ندارد» و تقاضای رد شکایت شکات را نموده است. اگر چه شهرداری طرف شکایت به شرح مذکور در فوق اعلام نموده «امضای ذیل دستور منتسب به شهرداری نمی‌باشد و دستور شهردار تلقی نمی‌گردد» که مفهوم آن این است که به لحاظ فقد امضای صادرکننده دستور، اثر قانونی بر آن مترتب نمی‌باشد. لکن نظر به این‌که زوال و بلااثر بودن نوشته مذکور، رسماً و به صورت مکتوب از ناحیه شهرداری به شکات اعلام نگردیده، لذا قابل شکایت از ناحیه شکات بوده و رسیدگی به شکایت را در شعبه دیوان اقتضا دارد. اولاً، اظهار و دفاع شهرداری به این‌که زمین کسر شده به لحاظ واقع شدن در مسیر خیابان در زمان مالکیت مالک سابق بوده و ارتباطی به شکات ندارد، قابل پذیرش نیست. زیرا آثار حقوقی مالکیت، قائم به ملک است نه مالک و بعد از انتقال پلاک مورد بحث، حقوق مذکور به ید لاحق که شکات می‌باشند، منتقل گردیده است، بنابراین تصمیم متخذه تحت عنوان «عوارض سرانه خدماتی 35%» به منزله دستور اخذ عوارض مضاعف می‌باشد که مستند قانونی ندارد. ثانیاً، با توجه به نقشه 2000/1 پیوست دادخواست و مفاد نامه شماره ... اداره ثبت اسناد و املاک ناحیه 2 مشهد و لایحه جوابیه شهرداری و سایر محتویات پرونده، ورود زمین متعلق به شکات در داخل محدوده، قبل از تصویب ماده واحده قانون تعیین وضعیت املاک واقع در طرح‌های دولتی و شهرداری‌ها مصوب 1367 و قبل از مصوبه شورای اسلامی شهر ادعایی شهرداری بوده و عدم شمول مقررات قانون و مصوبه اخیرالذکر به پلاک‌های ملکی شکات محرز می‌باشد؛ علیهذا شکایت شکات وارد تشخیص و حکم به ابطال تصمیم موضوع بند یک مندرج در ذیل گزارش شماره 98133/10 شهرداری طرف شکایت صادر می‌گردد. رأی صادره قطعی است.
رئیس شعبه 29 دیوان عدالت اداری ـ مستشار شعبه
اردلان ـ بهرامی

منبع دادنامه : نمونه آرا قوه قضاییه

این مطلب در ارتباط با شرایط اخذ عوارض ورود به محدوده تدوین گردیده است.

« قبول وکالت دعاوی و پرونده های مرتبط با شهرداری های سراسر کشور در دیوان عدالت اداری»

 مسعود فریدنی

وکیل متخصص دعاوی شهرداری در تهران

تلفن:09123978117

رای دیوان عدالت اداری در خصوص عوارض تغییر کاربری شهرداری گرگان

عوارض شهرداری از جمله مسائل و موضوعات مورد شکایت مردم علیه شهرداریهاست. رای دیوان عدالت اداری در خصوص عوارض تغییر کاربری شهرداری گرگان یکی از آرای مهم هیات عمومی دیوان عدالت اداری در مورد شهرداریهاست که با شماره دادنامه 784 در تاریخ 1394/6/24 صادر گردیده است.

دادنامه مورد نظر به قرار زیر است:

رای دیوان عدالت اداری در خصوص عوارض تغییر کاربری شهرداری گرگان

مطابق بند ۳ ماده ۱ قانون تغییر نام وزارت آبادانی و مسکن به وزارت مسکن و شهرسازی مصوب سال ۱۳۵۳، طرح تفصیلی عبارت از طرحی است که بر اساس معیارها و ضوابط کلی طرح جامع شهر ، نحوه استفاده از زمینهای شهری در سطح محلات مختلف شهر و موقعیت و مساحت دقیق زمین برای هر یک از آنها تعیین می شود و بر اساس ماده ۵ اصلاحی قانون تأسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران مصوب ۱۳۸۸، بررسی و تصویب طرحهای تفصیلی شهری و تغییرات آنها در هر استان به کمیسیونی خاص محول شده است و از سویی وظایف شوراهای اسلامی شهرها در ماده ۷۱ قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران مصوب سال ۱۳۷۵ با اصلاحات بعدی آن تعیین شده است. نظر به این که در این ماده قانونی تغییر کاربری اراضی در صلاحیت شورای اسلامی شهر پیش بینی نشده است بنابراین تعیین و اخذ عوارض به شرح مندرج در بندهای ۱ و ۲ و ۵ ردیف ۱۴ مصوبه شماره ۳/۲۵۴۴۲/۸۶ ـ ۱۱/۱۱/۱۳۸۱ شورای اسلامی شهر گرگان بابت تغییر کاربری خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات شورای اسلامی شهر می باشد و به استناد بند ۱ ماده ۱۲ و مواد ۱۳ و ۸۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲، بندهای یاد شده از تاریخ تصویب ابطال می شوند.

       

     رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری ـ محمدجعفر منتظری

 

بیشتر بدانید:

1- شکایت از شهرداری به خاطر امتناع از تفکیک زمین

2- از وکیل متخصص در امور و دعاوی شهرداری چه می دانید؟

سوالات خود در مورد آرای دیوان عدالت اداری راجع به شهرداری ها، نحوه ابطال مصوبات شورای شهر ، مشخصه های وکیل تخصصی در شهرداری ، نحوه اعتراض به اقدامات تملکی شهرداری و سایر شکایات علیه شهرداریها را از ما بپرسید.

 

تدوین : مسعود فریدنی

وکیل پرونده های شهرداری در تهران

تلفن تماس : 09123978117

نقض راُی کمیسیون ماده ۱۰۰ شهرداری در دیوان عدالت اداری به علت ابلاغ نکردن رای بدوی ماده100

نقض راُی کمیسیون ماده ۱۰۰ شهرداری در دیوان عدالت اداری به علت ابلاغ نکردن رای بدوی ماده100

خلاصه و متن رای شعبه 30 دیوان عدالت اداری در این باره :
عدم ابلاغ راُی کمیسیون بدوی ، به علت سلب حق یک مرحله از دادرسی ( تجدیدنظر خواهی) از موجبات نقض راُی کمیسیون ماده ۱۰۰ می باشد.

شماره دادنامه : ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۳۰۰۳۳۵۰

راُی دیوان

کمیسیون بدوی ماده صد طبق راُی قطعی شماره ... نسبت به ۱- احداث بنا بدون پروانه در اراضی کشاورزی به مساحت ... ۲- ... متر مربع به شرح مذکور ، ۳- ... مترمربع دیوارکشی طولی به تخریب و ۴- در مورد تبدیل بنای بدون پروانه به سالن غذا خوری در اراضی کشاورزی به مساحت ... به اعاده به وضع سابق نظر داده ؛ آقای ( س .الف . پ) و خانم ( ف.ن) نقض راُی و شهرداری طی لایحه ... درخواست رد شکایت را کرده ؛ نظر به اینکه اولاً - شاکیان مدعی هستند قبلاً جریمه دیوار کشی را پرداخت نموده ، ثانیاً - بنای قبلی را با توجه به صورتجلسه موجود در شهرداری تخریب کامل کرده، ثالثاً - راُی کمیسیوم بدون اطلاع و ابلاغ صادر شده ( و لذا حق یک مرحله دادرسی از آنان سلب گردیده) ، رابعاً - از گردش کار راُی کمیسیون محرز می گردد حضور فیزیکی نماینده شهرداری در جلسه کمیسیون ، خاصه که راُی تخریب مدنظر بوده ، منتفی است؛ در حالی که تکلیف قانونی است، علیهذا راُی نقض و رسیدگی مجدد جهت بررسی دقیق با رعایت مفاد این راُی به کمیسیون بدوی ارجاع می گردد. راُی صادره قطعی است.

رئیس شعبه ۳۰ دیوان عدالت اداری - مستشار شعبه

مرجع قانونی تشخیص باغ بودن ملک واقع در محدوده شهرداری چیست؟

مرجع قانونی تشخیص باغ بودن ملک واقع در محدوده شهرداری چیست؟

شهرداری مسوول اداره و تمشیت امور شهر است.

قسمتی از اراضی شهری دارای کاربری باغ هستند.

کاربری باغ موجب می گردد که مالک از بسیاری حقوق مالکانه و منافعی که مالکان اراضی مسکونی از املاک خود می برند،بی بهره گردد.

از طرفی ممکن است بین مالک و شهرداری در مورد کاربری ملک،اختلاف ایجاد گردد.

مرجع تشخیص باغ بودن ملک در فرض وقوع اختلاف بین مالک و شهرداری چیست؟

آیا نظر شهرداری برای مالک لازم الاتباع است یا مرجعی نسبت به این موضوع اظهارنظر می نماید؟

دادنامه زیر حاوی پاسخ پرسشهای بالاست:
مرجع قانونی تشخیص باغ، شورای شهر است و دعوی متوجه شهرداری نیست.

شماره دادنامه: ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۲۹۰۳۶۱۲ مورخ : ۱۳۹۱/۹/۲۲

راُی دیوان

نظر به اینکه براساس ماده ۱ قانون اصلاح لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب ۱۳۸۸/۵/۱۳ مرجع تشخیص باغ ، شورای اسلامی شهر بوده و با توجه به بند د ماده یک آیین نامه قانون اصلاح قانون حفظ گسترش فضای سبز در شهرها مصوب ۱۳۵۹ شورای انقلاب مصوب ۱۳۸۸/۵/۱۳ مجمع تشخیص مصلحت نظام، باغ به محلی اطلاق می شود که حداقل ۵۰۰ مترمربع مساحت ... یا محل هایی که به تشخیص شورای اسلامی شهر، باغ شناخته شود و نظر به اینکه براساس نظریه ۱۳۸۸/۸/۴ به شماره ۶۱۱/۶/۱۳۹۱/۱۱۴۰۱ سازمان پارک ها فضای سبز تهران محل ملک موکلین شاکی باغ تشخیص و براساس نظریه شورای شهر، باغ بودن ملک تاُیید شده و با توجه به اینکه تاریخ دادخواست ۱۳۹۰/۱۲/۲۷ بوده ، استناد شاکی به راُی وحدت رویه شماره ۳۱ مورخ ۱۳۸۳/۲/۲۶ وجاهت قانونی نداشته  است.

و لذا شکایت غیر وارد تشخیص و حکم به رد شکایت صادر و اعلام می گردد. این راُی قطعی است. ضمناً با توجه به طرح شکایت به طرفیت شهرداری چون دعوی متوجه شهرداری نبوده ، مستنداً به بند ب ماده ۲۰ آیین دادرسی دیوان عدالت اداری قرار رد صادر و اعلام می گردد. این راُی نیز قطعی است.

رئیس شعبه ۲۹ دیوان عدالت اداری - مستشار شعبه

آیا تولید وسایل ارتوپدی و پروتز در اماکن مسکونی مجاز است؟

آیا تولید وسایل ارتوپدی و پروتز در اماکن مسکونی مجاز است؟

کمیسیون بند ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداری به موضوع رفع مزاحمت از مشاغل آلایند ه و مزاحم شهری رسیدگی می نماید.

از طرفی بر اساس قانون تاُسیس محل مطب پزشکان مصوب ۱۳۶۶، اطیاء و حرف وابسته به آن ها مجاز به تاُسیس مطب در اماکن مسکونی و استیجاری شده اند.

آیا عبارت حرف وابسته پزشکی شامل تولیدکنندگان وسایل ارتوپدی و پروتز نیز می گردد؟دادنامه زیر در همین رابطه می باشد:

استفاده از اماکن مسکونی به عنوان محل تولید وسایل پزشکی 

اذن قانون مبنی بر تاُسیس مطب در اماکن مسکونی برای اطبا و سایر حرف پزشکی ، صرفاً در خصوص تاُسیس مطب مرتبط با تخصص بوده و احداث محل تولید وسایل پزشکی مانند وسایل ارتوپدی و پروتز از شمول اجازه مقنن خارج می باشد.

شماره دادنامه : ۹۲۰۹۹۷۰۹۰۳۰۰۰۶۳۰ مورخ : ۱۳۹۲/۳/۴

                     راُی دیوان 

هر چند در قانون تاُسیس محل مطب پزشکان مصوب ۱۳۶۶، اطیاء و حرف وابسته به آن ها مجاز به تاُسیس مطب در اماکن مسکونی و استیجاری گردیده اند، ولیکن این اذن و اجازه مقنن صرفاً در خصوص تاُسیس مطب مرتبط با تخصص بوده و احداث محل تولید وسایل ارتوپدی و پروتز از مفاد قانون مذکور خارج بوده و مضافاً حسب لایحه جوابیه خوانده ملک موصوف در کاربری مسکونی واقع و اداری شاکی خصوصی نیز می باشد و فابلیت استفاده به عنوان کارگاه را نداشته و صرف اعطای رضایت جمعی از ساکنین《 اکثراً فاقد مشخصات کامل سجلی 》 موجب ادامه فعالیت و یا رفع مزاحمت واحد کسبی خواهان ها نیز نخواهد گردید، فلذا دعوی مطروحه را غیر وارد تشخیص و حکم به رو آن را صادر و اعلام می دارد . راُی صادره قطعی است. 

رئیس شعبه ۳۰ دیوان عدالت اداری - مستشار شعبه